Piłka ręczna to nie tylko sport – to doskonałe narzędzie wychowawcze i rozwojowe, szczególnie w pracy z najmłodszymi dziećmi. Poprzez gry i zabawy ruchowe można kształtować nie tylko sprawność fizyczną, ale również kreatywność, współpracę i samodzielność myślenia. W każdej jednostce treningowej wszystkie dzieci są tak samo ważne – niezależnie od poziomu umiejętności czy temperamentu. To zaangażowanie całej grupy, a nie pojedyncze zdolności, jest miarą sukcesu trenera na tym etapie szkolenia. Zamiast skupiać się na technicznych detalach, warto stawiać na ruch spontaniczny, radosny i celowy – taki, który wynika z potrzeby rozwiązania konkretnego zadania czy sytuacji boiskowej.
Dlatego w treningach piłki ręcznej dla najmłodszych powinno być więcej grania niż ćwiczenia, a monotonne, powtarzalne zadania lepiej zastąpić twórczymi zabawami i prostymi wyzwaniami ruchowymi. To właśnie w ten sposób rozwija się koordynacja, refleks i zrozumienie gry. Sukces trenera w tym wieku nie polega na perfekcyjnej technice uczniów, ale na tym, że dzieci z entuzjazmem i regularnością biorą udział w zajęciach – bo tylko wtedy nauka przez zabawę przynosi prawdziwe efekty.
Przedstawiamy kilka przykładów gier i zabaw, które można wprowadzić do treningu oraz lekcji wychowania fizycznego dla najmłodszych:
1.ZBIJANIE PACHOŁKÓW (Rys. 1)
Dwa zespoły ustawiają się naprzeciwko siebie np. w odległości 4-6 m od linii środkowej. Wzdłuż linii środkowej ustawiamy dwie lub jedną ławeczkę gimnastyczną (rys. 1), na nich pachołki w dowolnej ilości. Każde dziecko ma piłkę. Na sygnał prowadzącego obie drużyny jednocześnie starają się trafić w ustawione na ławeczce gimnastycznej pachołki. Zwycięża ten zespół, który strąci największą ilość pachołków. W trakcie zabawy można wbiegać na boisko po piłkę. Rzuty do pachołków można oddawać tylko z wyznaczonej linii.
2. OBRONA PACHOŁKÓW (Rys. 2)
Pole gry oznaczamy jako koło lub prostokąt, w którym ustawiamy materac gimnastyczny, a na nim dowolną ilość pachołków. We wnętrzu pola znajduje się dwóch obrońców, których zadaniem jest obrona pachołków przed strąceniem. Do gry wprowadzamy od 2 do 4 piłek – dzieci stojące na obwodzie pola mogą podawać piłkę między sobą.
3. OBRONA LINII (Rys. 3)
Zabawa odbywa się na boisku do piłki siatkowej. Zawodnicy zostają podzieleni na dwa zespoły A i B ustawiają się na przeciwległych końcach boiska oraz po jednej osobie za linią boczną (do linii 3-go metra). Po środku pola ustawiamy dużą piłkę (np. rehabilitacyjna lub z gąbki). Każdy z zawodników trzyma w ręku piłkę do mini piłki ręcznej. Na sygnał, zawodnicy starają się trafić w dużą piłkę tak, aby potoczyła się za wyznaczoną linię (lub linię końcową boiska) na polu przeciwnika. Ten zespół zdobywa punkt, któremu uda się trafieniami przetoczyć piłkę za wyznaczoną linię.
4. TOR PRZESZKÓD (Rys. 4)
Przejście po belce odwróconej ławeczki z piłką, zejście, kozłowanie i rzut do celu, np. do hula hop umieszczonego na skrzyni lub do dużej piłki.
5. RZUT PIŁKĄ DO RUCHOMEGO CELU (Rys. 5)
Ćwiczący staje przed rozłożonymi na podłodze kołami hula hop, następnie po odbiciu obunóż wskakuje jednocześnie lewą nogą do lewego koła, prawą do prawego koła i obunóż do pojedynczego koła. Zwrócić uwagę, aby praworęczne dziecko rozpoczynało wyjście z koła lewą nogą, a leworęczne prawą nogą. Po kozłowaniu rzut do ruchomego celu, którym jest piłka rehabilitacyjna przetaczana po dwóch odwróconych ławeczkach ustawionych na skrzyni gimnastycznej.
Materiał edukacyjny przygotowany przez Związek Piłki Ręcznej w Polsce, w ramach współpracy przy programie Aktywna Szkoła realizowanym przez Fundację Orły Sportu. Program jest finansowany ze środków budżetu państwa, których dysponentem jest Minister Sportu i Turystyki.
